Εφημερεύουσες φαρμακείες
Μηδείς ανώνυμος υβριστής
εισίτω (επώνυμοι όμως γίνονται δεκτοί)


Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024

ΜεταΠαλαμικα

Εφετος άγρια μ έδειρεν η ανθρωπολησμονια/ Και κόντεψα να σωριαστω στη στράτα/ Αλλ ένα άνθος και μια όμορφη-νια/ με φωναξε:/ -Μη πέφτεις σταματα…/

Τρίτη 5 Μαρτίου 2024

Δουναβης

Ημουν (και είμαι) κατά την τάξη των ζωδίων λέων/ γι αυτό εφωτογραφηθην στη γέφυρα των Λεόντων/ Βουδαπέστη Δούναβης Σινας εντελώς Ελληνολεων/ - Ως Ταξιδευτής μονοπατιών και άπιαστων οριζόντων/

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024

Ζωτικό στασίδι

Ζωτικό εδαφικό κι όχι μόνον, χώρο αναζητούσαν τους τελευταίους αιώνες τα απολυταρχικά κράτη και καθεστώτα Γερμανία (με Χίτλερ), Ρωσία με Στάλιν και Πούτιν (Ουκρανία), Τουρκία στην Κύπρο. Το επιτύγχανον με εισβολές κι επεμβάσεις απροκάλυπτες ενώ οι διεθνείς οργανισμοί ειρήνης καμωνόταν. Πόλεμοι ποικίλων γελοίων αφορμών. Αυτά συλλογιζόμουν την Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου έναρξη τριωδίου. Τινές των εκκλησιαζομένων, αντίγραφα σχεδόν του ευαγγελικού Φαρισαίου, εκτός από το στασίδι που καταλαμβάνουν εφ’ όσον το προλάβουν ότι στα στασίδια δεν υπάρχει κυριότης και νομή αλλά μόνο προσωρινή διακατοχή, αναζητούν γύρωθέν τους χώρο επί του δαπέδου του ναού, μια οιονεί μικρή αυλή, ίνα εκτελούν με άνεση διάφορες εδαφιαίες ασκήσεις προς επίδειξιν της πίστης. Αμπώχνουν άκομψα τους άνευ στασιδίου ή καρέγλας πιστούς με τους οποίους συνορεύουν προσώρας. Απαιτούν ζωτικό χώρο εκτός της επικρατείας τους. Με εισβολή ή απλή παρενόχληση. Είναι τα παράσιτα της Κυριακής ευχαριστηριακής διαδικασίας. Μαζί με τους «κολλητηρτζήδες» των ψαλτοαναλογίων που προσκολούνται χωρίς καμιά αρμοδιότητα ή ρόλο, αφωνότεροι ιχθύος, ούτε καν υποτονθορίζουν, ίστανται λικνιζόμενα σουτζούκια, αφού αγνοούν τα πα βου γα κ.λπ κι απλά καμαρώνουν ως γύφτικα εργαλεία ενώ το εκκλησίασμα διαπορεί τι ρόλο βαρούν αυτά τα όντα προσκολλημένα στο γλυκύ μελωδικό σώμα του αναλογίου (του οποίου προϊσταται ο κ. Στέφανος συνεπικουρούμενος από τον ευλαβή κ. Απόστολο στον άγιο Δημήτριο λ.χ.) Στη Λ…ο Ζήνων Καραμίρκας, κάποτε, αυτοσχέδιος αγιογράφος, πλάνητας κήρυκας ενός περίεργου θεού τιμωρού επί το πλείστον, το γειτονικό Πορτοράζι, χωριό προσφύγων, ήταν ο ζωτικός του κηρύγματος τόπος του, σε κάθε «Τα σα εκ των σων» έπεφτε πρηνηδών («πέφτω πρηνής όταν ακούω ανθρώπους») - όπως όταν παίρναμε θέση για τις οδυνηρές κάμψεις των αγκώνων στο στρατό- και τίναζε τα πόδια πίσω του με κίνδυνο να χτυπήσει τους ολίγους οδόντας του γονατιστού φυσιολογικά αρχιεπιτρόπου. Δηλαδής χτύπησε τον μπάρμπα Θανάση Κρτζ όστις τον εβλαστήμισε μόλις λίγο εκτός των οδόντων. «Διότι το θείον» έλεγε και ξανάλεγε «χρειάζεται σώματα ησκημένα και ψυχές μαλακιές για να ριζώσει, ούτιδες κι αούτιδες…» Και Πούτ(ν)ηδες…

Αντάρται...

Τι μ΄ έπιασε και κοιτώ παλιές ιστορικές φωτ. της Κατοχής και του ΕΛΑΣ. Βρέθηκαν στα χέρια μου κειμήλια του κάποτε ΚΚΕ Εσωτερικού (Κοζάνης) με τίτλους γραμμένους από τον Σάκη Καραλιώτα (αξέχαστη η πλάγια γραφή του) τον αλησμόνητο αλίμονο «φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια...φίλο που έφυγε για τ' ανοιχτά. Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια, χαϊδεύω τα κουπιά να ζωντανέψει το κορμί ...» (Γ. Σ.) Τότε οι της φωτογραφίας λέγαν «Στ’ άρματα στα άρματα κι εμπρός στον αγώνα» τώρα στην επικαιρότητα φωνάζουν «Στα τρακτέρ στα τρακτέρ και στα μελισσοκομικά ημιφορτηγά κ.λπ.» Η διοίκηση του 27 Συντάγματος του ΕΛΑΣ (ΙΧ Μεραρχίας) Κοζάνης 1944 1. Προμηθέας (Χρήστος Τόλιος) καπετάνιος του 27 Συντ/τος 2. Μαυρομιχάλης (Θαν. Τζιλίνης) στρ. δ/ντής 1/27 Συντ. 3. Χείμαρος (Βασίλης Γκανάτσιος) δάσκαλος καπετ. του 27 Συντ/τος («ήμουν ιπποκόμος του και του πήγαινα την καραβάνα με το τσάι και το φαγητό», μου έλεγε ο πατέρας μου). 4. Παλαιολόγου Δημήτρης φιλόλογος Στρατ. δκτης του 1/27 Συν 5. Μπαρμπαλιάς καπετάνιος του 2/27 Τάγματος 6. Πετρόμπεης (Αλέκος Σακαλής) καπετάνιος 2/27 ταγμ. 7. Ρήγας (Δημήτρης Κωφίδης) Στρ. Δ/κτης του 3/27 ταγμ. 8. Γιάννης Καραμπέρης Αξ/κος πληροφοριών

Βενέζης...

Πριν καιρό αγόρασα τον β τομο κειμενων του Ηλια Βενεζη με τίτλο «Ελληνική διάρκεια» και χύθηκα στην απόλαυση αυτού του σημαντικού συγγραφέα. Προχθές στο παμπλικ είδα τον α τομο του έργου στην θέση των για «πέταμα» βιβλιων. Ευρώ από 27,99 ευρώ 2,99 ευρώ. Έθλιβην δια την ευτέλεια του πράγματος μεγαλα ονόματα των νεοελληνικών γραμμάτων να υφίστανται τέτοια συμπεριφορα. Το αγόρασα κυριως για να μη φαίνεται αυτή η εκποιηση κορυφαίων των νεοελληνικών γραμμάτων και ενοιωσα κάπως ησυχα…

Το μόνον της ζωής μου «ρουσφέτιον»

Πριν χρόνια πολλά, το 1993 στο τχ. 60 της Παρέμβασης δημοσιεύτηκε ένα μονοσέλιδο κείμενο με τίτλο «Γεωργίου Λασσάνη Σημειωματάριον». Ηταν του τοπικού ήρωος Γ. Λασσάνη οι ημερολογιακές του σημειώσεις. Μετά την καταστροφική αλλά τόσον υψηλού πατριωτικού φρονήματος μάχη στο Δραγατσάνι ακολούθησε φυλάκιση σε φυλακή της Αυστρίας του Γ.Λ. μαζί με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη του οποίου ήταν υπασπιστής και γραφέας μάλλον των διακηρύξεών του. Το 1827 ελευθερώθηκε και πήρε το δρόμο της επιστροφής στην επαναστατημένη Ελλάδα. Διέσχισε όλη την κεντρική Ευρώπη. Ωσπου μέσω Παρισίων και Μασσαλίας ήλθε στην Ελλάδα το 1828 για να πάρει μέρος στην τελευταία μάχη του αγώνα στην Πέτρα. Πριν λίγες μέρες στην εφημερίδα «Καθημερινή» και στον ένθετο τόμο της «σελίδες ιστορίας" ξαφνιάστηκα όταν διάβασα στις πρώτες σελίδες, ένα άρθρο της κ. Νικολέτας Ζυγούρη, επιμελήτριας του εθνικού ιστορικού μουσείου, που αναφερόταν στον Γεώργιο Λασσάνη ως Φιλικό, ιερολοχίτη λόγιο και πολιτικό. Στο άρθρο περί του τέλους του κάμνει μνεία της πρόσφατης σχετικά (2022) έκδοσης της ελληνικής Βουλής της νεοελληνίστριας ιστορικού Ιλιας Χατζηπαναγιώτη Sangmeister” με τίτλο “Γεώργιος Λασσάνης. Η φυλακή. Ταξιδιωτικές σημειώσεις». Για τον Γ. Λ. το βίο και την δράση εκτός του Κ. Βακαλόπουλου έγραψε εμπεριστατωμένα και ο φιλόλογος εκ Φλωρίνης Ε. Τζιάτζιος - εστάλη τη δεκαετία του ‘30 από το Δήμο Κοζάνης στην Αθήνα- και αντέγραψε με το χέρι ολόκληρο το γραπτό αρχείο του Γ. Λ. το οποίο απόκειτο στη βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων και το παρακατέθεσε στη Δημοτική ΒΙβλιοθήκη Κοζάνης. Φυσικά τα σύνδρομα έλλειψης, αναζήτησης, απόκτησης φούντωσαν εντός μου. Ετσι άλλωστε μου γίνεται «εξ απ’ ανέκαθεν όπως λαθολογούν ακόμα ορισμένοι. Η έκδοση της Βουλής σχεδόν πολυτελείας άρα είχε και ειδική διαχείριση. Στα βιβλιοπωλεία δεν την είδα. Προφανώς τη μοίρασαν στους βουλευτές οι οποίοι εξ ορισμού είναι οι ...πλέον μορφωμένοι της επικράτειας... Αρα έπρεπε να βάλω βουλευτή το ολιγότερον δια την απόκτησή του. Ομως η παρενόχληση βουλευτών με τέτοια υψηλά αιτήματα συνιστούν την έννοια του απεχθούς ρουσφετιού. - Ρουσφέτι; Ρουσφέτι και τι έγινε! Πάρης Κουκουλόπουλος το λοιπόν. Προέβην σε διαβήματα στο κινητό του αλλά και δια ζώσης στο γραφείο του, δίπλα από το ΣΥΝ- Βιβλιοπωλείο Και ιδού εντός εβδομάδος το αίτημά μου ικανοποιήθηκε και όχι «κατόπιν ενεργειών μου» που έγραφαν στα μπιλετάκια άλλοτε οι βουλευτές. Νύχτα Κυριακής μου το έφερε χέρι χέρι αυτός ο «Καλός άνθρωπος του Σετσουάν» (θυμήθηκα το Μπρέχτ) δηλαδή ο νυν βουλευτής του Πασόκ άλλοτε πολυδήμαρχος, υπουργός κ.λπ. Απέκτησα το βιβλίον λοιπόν. Μεγάλο σε διαστάσεις σαν ευαγγέλιο πολύχρωμο σελ 330. Ισως ό, τι σημαντικότερον γράφτηκε για τον ήρωα της πόλης μας του οποίου την προτομή φρόντισε η δημοτική αρχή να την εξορίσει από την κεντρική πλατεία. Η πρώτη γρήγορη περιδιάβαση στις σελίδες του αποδεικνύει πως είναι και για τον απλό αναγνώστη αλλά και για τον ερευνητή επιστήμονα (άπειρες σημειώσεις τεκμηρίωσης) με ρέουσα γλαφυρή γραφή. Αλλά για το σπουδαίο αυτό βιβλίο και για τα θέματα που αυτό διεξέρχεται- η συγγραφέα του δηλ.- και την αξία του θα μιλήσουμε σε λίγο καιρό σε ανοιχτή εκδήλωση με όλους τους συντελεστές του βιβλίου. ΥΓ. Ευχαριστώ θερμά τον κ. Πάρη Κουκουλόπουλο.

Πρωι σαββάτου

Πρωί Σαββάτου αίθριος Φεβρουάριος κι οι δυο ευθυτενείς / Κι ενήλικες παράλληλα το χρόνο τους διασχίζουν / Με το αντίδωρο στο χέρι της κάθε μέρας συγγενείς / Αγαπω την ιστορία τους και για ο, τι αλλο πασχίζουν

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024

Που με βρήκε ο ωραίος γλύπτης;

Πριν πολλα χρονια ένα βράδυ ήρθε στο γραφείο μου και της «Π» ένας νεαρος στρατιώτης λιαν ωραίος τρυφερός ευγενικός. - Σου εμπιστεύομαι αυτό το έργο μου αν το πάω στη μονάδα θα το ρημάξουν οι βάρβαροι μου είπε. Ήταν ένα γλυπτό μικρο ωραίο και το ένιωσα στην παλάμη μου σαν πουλι μέχρι και την καρδιά του θα άκουγες θαρρείς - Εσυ τα κρατάς και τα σέβεσαι αυτά. Που με βρήκε δεν ήταν κι από τα μέρη μας; Τον θυμήθηκα σήμερα που ψηφίστηκε ο νόμος για το γάμο των ομοφυλοφίλων …

Η συνηθεια...

Τη μερα των φραγκοβαλεντινικων ερωτων ξεσηκώνω μια σημειωση του ιερού Αυγουστινου απο το «Ελοιζα και Αβελαρδος»: «Εγώ είμαι η αλήθεια κι όχι εγώ είμαι η συνήθεια»

Μερα ραδιοφώνου …

Μετά τη διάλυση του θνησιγενους σχήματος της Ενωμένης Αριστεράς αμέσως μετά τις εκλογές του 1974 στα γραφεία της Κοζανης έγινε η διανομή της «περιουσίας» της· στη μερίδα του ΚΚΕ έσ. έπεσε και το ραδιόφωνο με το οποίο οι σύντροφοι της ΕΔΑ πριν τη δικτατορία ακουγαν τους κομμουνιστικους σταθμούς τους πέραν της ελληνικής επικράτειας. Η διάλυση του ΚΚΕ εσωτερικου έφερε άλλη διανομή και το ραδιόφωνο ηρθε στα χέρια μου και διεσωθη. Το κοιτώ χωρίς καμία πολιτική νοσταλγία μόνο κάτι απωλεσθεντες φίλους εκείνου του πολιτικού μας τρόπου θυμαμαι και συγκινούμαι ορισμενως.

Ακυλα και Πρίσκιλλας ζεύγους οικογενειακού

Οπίσω και σας έφαγα φράγκοΒαλεντίνοι βλαμμενοι «Αι γεναιαι πασαι» η «η σημερον ως αυριο και ως χτες» Ακυλα και Πρισκιλλα εορταζόμεν ως ζεύγος βαρια ερωτευμενοι Εις σχεσεις και συνυπάρξεις διάρκεια κι όχι αρπαχτές…

Φύλλα Χλόης (Kουτσουμπέλη)

Εψές στο καφέ Μπλε Ελάφι (πρώτο ξάδελφος με τον Ρούντολφ το ελαφάκι) είχαμε την ποιήτρια κατ’ εξοχήν Χλόη Κ. αλλά και πεζογράφο με αφορμή το υπό παρουσιαστικήν διεξαγωγήν μυθιστόρημα «Ιερεμιάδα» εκδ. Εστίας που εμφάνισαν στο κοινό οι Μιχ. Πιτένης, Αννα Κουστινούδη (δι αντιπροσώπου ) και η Δήμητρα Καραγιάννη. Βρήκα ένα λησμονημένο μικρό κείμενο δια την ποιήτρια παλιό πλην αγαπητικό. «Ενα λίαν τρυφερό βιβλίο ποίησης μόλις αφίχθη από μια δόκιμη ποιήτρια, τη Χλόη Κουτσουμπέλη, που ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι το 5ο ποιητικό της δημιούργημα με τον τίτλο «Η αλεπού και ο κόκκινος χορός» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα ότι είναι και λιγνόφυλλον (σελ. 50) κάτω από μια βαθυπράσινη φλαμουριά της πλατείας κι ένα κίτρινο, ίσως το μοναδικό κίτρινο φύλλο της, έπεσε πάνω του και στο ομότιτλο ποίημα της συλλογής. Εμοιαζε με εισιτήριο για το ταξίδι στην ανάγνωσή του (αρχίζω συνήθως από το τέλος τις ποιητικές συλλογές) που ξεκινούσα, ένα ταξίδι στους τόπους της ερωτικής ουσίας, που με ευγενικό τρόπο χαρτογραφούσε η ποιήτρια, μια ελάχιστη, έστω, συνδρομή στον ακόμα πιο λίγο κόσμο της ωραιότητας. ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ Εβγαλα εισιτήριο με το τρένο για να ‘ρθω να σε βρω. Τόσο απλό λοιπόν να ανέβω σε ένα τρένο αστραφτερό, γυαλιστερό με οδηγό, εισπράκτορα, συνεπιβάτες ράγες που εφάπτονται στο έδαφος και προαναγγελθέντες όλους τους σταθμούς. Ξέχασα πόσο μαύρο είναι το τρένο της αγάπης πως καίει κάρβουνα κι ελπίδες με ένα μάτι τυφλό κι ένα στόμα που χάσκει και μηχανή ορχιδέα που αιώνια πεινάει πόσο ρυθμικά βογκά καθώς φίδι θεριεμένο ανεβοκατεβαίνοντας τις σήραγγες του τρόμου, Λησμόνησα πόσο μοναχικό είναι το τρένο της αγάπης με τον ελεγκτή κάθε λίγο να ακυρώνει και έναν εισπράκτορα κέρινο ομοίωμα να περιμένει πάντα στον σταθμό. Εβγαλα εισιτήριο με το τρένο για να ‘ρθω να σε βρω Σαν να μην γνώριζα ποιό είναι πάντα το ταξίδι και ποιόν αλήθεια ψάχνουμε στον έρημο σταθμό

Επιστροφή

Ειπα να επιστρέψω στου πρώτου καιρού και τρόπου μου τα μονοπάτια/ Σ εκεινες τις πρωτολειες συνυπαρξεις με αγαπες κ.α σχέσεις/ Ομως εν «Ρόδου μοσκοβολημα» του παλαμα μου φυσηξε φως στα μάτια/ -Προς τι βιβλία ατελείωτα η ζωή είναι γεμάτη απρόσμενες υποσχέσεις /

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2024

Είμαστε και ό,τι θυμόμαστε...

Οκτώβριος 2001, Σμύρνη Διεθνές συνέδριο για τον Γ. Σεφέρη Στην πολυάνθρωπη ελληνική αντιπροσωπεία καλεσμένη και η Παρέμβαση μαζί με το Εντευκτήριο και το Αντί εκ μέρους των λογοτεχνικών περιοδικών. Μικρά ταξίδια ένδον της μικρασιας. Εφεσος. Στη βιβλιοθήκη (ενώπιον των ερειπίων της δηλαδή) του Κέλσου φωτογραφία τμήματος της αποστολής. Διαβάζω δηλ. ξεχωρίζω κι αναγωρίζω κάποια πρόσωπα: Τίτος Πατρίκιος, Ρ. Σταυρίδου – Πατρικίου, Αλέξης Πολίτης, Ρέα Γαλανάκη, Αγγέλα Καστρινάκη, Γιάννης Κιουρτσάκης, Γ. Κορδομενίδης, Ιβαν Γκαντζάνσκι διευθυντής της βιβλιοθήκης Βελιγραδίου και ποιητής μετά της κυρίας του φιλολόγου. Και άλλα πρόσωπα δυσανάγνωστα σε μένα σήμερα μετά 20 και χρόνια

Κ. Ουράνης

Στη Δημοτική βιβλιοθήκη που παρεπιδημούσα αργολογών το περασμένο δεκαήμερο που η κ. Δήμητρα μεσουρανούσε με δράσεις πολυάνθρωπες και ουσιαστικές περί της μεταβάσεως του τόπου και του τρόπου μας στις επόμενες εποχές, εύρηκα το αφιέρωμα της «Νέας Εστίας» (τχ.632/1953) στον Κ. Ουράνη Καιρό το αναζητούσα· το φωτοτύπησα. Ο ποιητής και συγγραφέας με έθελγε παιδιόθεν ιδίως στα ταξιδιωτικά του (εκδ. Εστίας). Το «Γλαυκοί δρόμοι βορινες θάλασσες» ελάτρεψα και το είχα εγκόλπιον φυγής από τα καθημερινά. Ομως δεν ήταν μόνον αυτό, είναι που ο αλησμόνητος φίλος Δημήτρης Μεντεσίδης (1964-2019) αγαπούσε τον Κ. Ουράνη και τις φυγές του. Αλληλοχαρίζαμε βιβλία του. Αισθητιστές και οι δυό τους εκεί (που;) πάνω που είναι ξεφυλλιζουν τώρα το «Spleen” ο ένας τις «Νοσταλγίες» ο άλλος. Μύρισα σήμερα κάπως τη σκόνη της απουσίας του 5 χρόνια τώρα.

Ρυάκια...

Δε μου λείπει η θάλασσα που δεν την έχω ζήσει/ όμως ένα ρυάκι στο βουνό που ειρηνικά κυλάει/ μοναδικές στιγμές ηρεμίας μ’ έχει κάποτε χαρίσει/ «Στη γαλήνη των καθεδρικών ναών» με πάει/

Oι τρεις...

Την έφερε μία Ελπίδα από το Καζακστάν/ ρωσοπόντια δίπλα από τη μονή Αναλήψεως/ Ρωσική τέχνη όχι όμως της σημερινής/ καθεστωτικής Ορθοδοξίας που συμπορεύεται/ με το σφαγέα μακελάρη της Ουκρανίας./ Οι τρεις ιεράρχες το λοιπόν θημωνιές γραμμάτων/ Χρυσόστομος, Βασίλειος, Γρηγόριος/ (με την υποδιαστολή τους τον Ιουλιανό)/ θεμέλιωσαν τον Χριστιανισμό θεωρία και πράξη / Κάμνω έναν άστοχο παραλληλισμό/ Μάρξ, Ενγκελς, Λένιν κι η εξαλλαγή Στάλιν/ θεμέλιωσαν τον κομμουνισμό που κατέρρευσε.../ Ολο το χρόνον την έχω ενώπιόν μου/ ευλογία σλαβιστί/ μόνο λίγες μέρες διακοπή που πάει αλλού./ Μου τη χάρισαν ευλογημένες δύο υπάρξεις/

Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2024

Λογοτεχνική διακοίνωση από την Παρέμβαση

Την σήμερον Πέμπτη 25 Ιαν. Γρηγορίου του Θεολόγου και μέγιστου ποιητού της ορθοδοξίας στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης λογοτέχνες της Δυτικής Μακεδονίας θα μιλήσουν και θα διαβάσουν κείμενά τους. Ωρα 6 απογευματινή και λίγο πριν πέσει το σκοτάδι. Ομως γιατί γράφουμε αλλά κυρίως γιατί διαβάζουμε λογοτεχνία; Όχι γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε και διαφορετικά οτι , λέει, η γραφή και η ανάγνωση είναι ζητήματα λειτουργίας του καθημερινού μας αναπνευστικού– αναπνοή, εκπνοή, ζωή... Σιγά δηλαδή. Εχουμε προφανώς και άλλα καλύτερα πράγματα μέσα στα οποία μπορούμε αν θέλουμε να υπάρχουμε μόνοι μας, με παρέα ή σαν σύνολα. Η συνύπαρξη μας σ’ αυτό το εφήμερον, αισθητικόν, Δυτικομακεδονικόν λογοτεχνικόν Κουαρτέτο είναι μια στάση δημιουργίας. Συγκεντρώνει από τις γεωγραφικές μικροενότητές της, ενδεικτικά, κάποιες διάσπαρτες λογοτεχνικές κεραίες που επιχωριάζουν εκεί και διαδηλώνουν σε χθαμαλούς καιρούς πως υπάρχουν μικρές φωλιές ή εστίες αντίστασης στην ισοπέδωση, την αλλοτρίωση στη λατρεία του εφήμερου υπέρ δε το διαρκώς ωραίου. Ομως, όπως μπορεί κανείς να ζει και χωρίς αγάπη απλώς δεν είναι και τόσο καλά (δεν θυμάμαι ποιός το έγραψε ή το είπε) έτσι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τη λογοτεχνία, κι εδώ ας υπερβάλλουμε κάπως, αλλά δεν θα είναι και τόσο καλά... ‘Η μήπως είναι καλύτερα χωρίς αυτήν κι εμείς απλά εξωραϊζουμε τους τρόπους μας. Λέμε πως δεν είναι... ΥΓ. Στη μνήμη των ποιητών Μίμη Σουλιώτη και Δημήτρη Λιοσάτου φιλεταίρων του 1ου Δυτικομακεδονικού λογοτεχνικού κουαρτέτου το 1997.

«Λογοτέχνες της Δυτικής Μακεδονίας»

25 Ιανουαρίου, Γρηγορίου του Θεολόγου και ποιητού Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης Το λογοτεχνικό περιοδικό & φορέας Πολιτισμού «Παρέμβαση» διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Λογοτέχνες της Δυτικής Μακεδονίας», την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου, ώρα 6 μ.μ., στο Αμφιθέατρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης. Ομιλούν: Αντώνης Κάλφας, Ποιητής-Φιλόλογος, Δύο δυτικομακεδονικές πόλεις στα μυθιστορήματα του 21ου αι. (η Σιάτιστα στο μυθιστόρημα του Νίκου Θέμελη «Ανατροπή» και η Καστοριά στο «Περί της εαυτού ψυχής» του Ισίδωρου Ζουγρού, Β. Π. Καραγιάννης, Εκδότης Περιοδικού Παρέμβαση, Συγγραφέας, ( Ο λόρδος Μπάυρον και η Κοζάνη (από που κι ως που;), Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Καθηγητής Δημιουργικής Γραφής και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, (Το γνωστικόν αντικείμενον της Δημιουργικής γραφής, εκπαιδευτικές προοπτικές, συγγραφικές προκλήσεις και πολιτιστικές βιομηχανίες), Μιχάλης Πιτένης, Συγγραφέας, (Το προσωπικόν βίωμα ως κινητήριος μοχλός στη λογοτεχνία), Απόστολος Παπαδημητρίου, Ηλεκτρολόγος μηχανικός, Συγγραφέας, Ιστορικός ερευνητής (Συγγραφική δραστηριότητα στη Δυτική Μακεδονία) Διαβάζουν κείμενά τους οι: Ελένη Δεληβοριά, Γιώργος Δελιόπουλος, Μάνος Δραγώγιας, Θανάσης Καρανάνος, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Σέβη Κωνσταντινίδου, Κατερίνα Λάκκα, Κασσιανή Μαρτινάκη, Παναγιώτης Μπετσάκος, Σίμπα Ναρντούτσι-Βαϊνά, Αντώνης Παπαβασιλείου, Χρήστος Παπαδόπουλος, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Στέλιος Παπαλαμπρόπουλος, Δήμητρα Παπανικολάου, Δότα Σαρβάνη, Ολυμπία Τσικαρδάνη, Αναστασία Υφαντίδου, Τάσος Φούντογλου. Εμβόλιμον δεκάλεπτον «Εμπόδιον λησμονιάς» μνήμη Μίμη Σουλιώτη Ποιήματα του Μίμη Σουλιώτη διαβάζει ο ηθοποιός & σκηνοθέτης Νίκος Κουρού. Σημ. Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Κοζάνης, την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, το Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο Κοζάνης, καθώς και το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, το Υπουργείο Εσωτερικών (Μακεδονίας-Θράκης), το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και την Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης. Τίθεται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού. Εντάσσεται στη δράση «Ο Πολιτισμός της Δυτικής Μακεδονίας ως φορέας βιώσιμης ανάπτυξης». Η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά από το διαδίκτυο, στο https://www.facebook.com/paremvasiculture

Ενσταντανέ εκ της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης

Στο Αναγνωστήριον Σαν προσκύνημα (χωρίς τάμα) κάθε που (αραιά) επισκέπτομαι τη Βιβλιοθήκη καταφεύγω στο αναγνωστήριόν της και ακουμπώ «αγαπητικά» το ράφι με την παλιά μεγάλη γαλλική LA GRANDE ENCYCLOPEDIE των 24 τόμων. Εχει μια ιδιαίτερη ιστορική αξία. Ανήκε στον Μητροπολίτη της απελευθέρωσης Φώτιο Μηνιάτη (εξορίστηκε τον καιρό του διχασμού) ο οποίος τη χάρισε στον επιφανή κοζανίτη λογοτέχνη (γαλλομαθή) Κ. Τσιτσελίκη (1882-1939). Την κληρονόμησε σε τραγικές συνθήκες η κόρη του Ρέα η οποία μου την έδωσε και την τοποθετήσαμε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Την κουβαλήσαμε από την Αθήνα σαν «παράνομο» πολύτιμο φορτίον. Στο ισόγειόν της Αφορμή της παρουσίας μας στη Βιβλιοθήκη το πολυήμερο πρόγραμμα με δράσεις της Παρέμβασης (της Δήμητρα Καραγιάννη θέλω να πω) με κεντρικό θέμα : «Ο Πολιτισμός της Δυτικής Μακεδονίας (Δ.Μ.) ως φορέας βιώσιμης ανάπτυξης» με ενότητες: «Διημερίδα για τον αναπτυξιακό ρόλο του πολιτισμού στην εποχή της μετάβασης» (διεξήχθη ήδη), «Ο γαστρονομικός πολιτισμός της Δ. Μ. (Τρίτη 23 Ιανουαρίου), «Το δυτικομακεδονκό λογοτεχνικό κουαρτέτο με αφιέρωμα στους δυτικομακεδόνες λογοτέχνες» (Πέμπτη 25 Ιαν.), «Η μουσική παράδοση της Δ. Μ.» (Κυριακή 28 Ιαν.). Οι εκδηλώσεις γίνονται στο αμφιθέατρο και στον ισόγειο χώρο της Βιβλιοθήκης. Κάναμε κι’ εμείς κάποτε δράσεις με το ΙΝΒΑ αλλά τότε είχαμε χρήματα ως δημόσιος δημοτικός φορέας, και συνεργάτες άξιους ( Γ. Κάβουρας, Λίτσα Αργυροπούλου, Γ. Χαρσώνης). Τώρα η Δήμητρα, ιδιώτης εντελώς, είναι μόνη της σε όλα και τα καταφέρνει εντυπωσιακά. Μπορεί να είναι κόρη μου όμως υποκλίνομαι στο ταλέντο, τη θέληση, την ευαισθησία, τους τρόπους της.

Αθανάσιος Λ. Καραλιώτας (1953 - 2024)

«Μαθαίνοντας το θάνατό σου/ δεν μπόρεσα να κλάψω / στριφογύριζα» στο γραφείο.../ Θυμόμουνα την τελευταία μας συνάντηση/ πριν λίγες μέρες στο ΣΥΝ-βιβλιοπωλείο./ Λίγες, τι λέω από την 1η, Γυμνασίου μαζί/ «Δε θα τoλμήσει έλεγες...»/ κι όμως το τόλμησε ημέρα της γιορτής σου/ Πήρα τους αρχαίους δρόμους της μνήμης μας/ Ο χειμώνας γέμισε με δάκρυα τα δέντρα / - Θα μείνει αλησμόνητο το πέρασμα σου.../

Αη Αντώνιος

- Να σε παν στον Αη-Αντώνη έλεγον τα χολερικά γύναια κατά τη διαδικασία των άγριων (φωνητικά) διαπληκτισμών στη γειτονιά για ζητήματα πιο γελοία κι από τα αίτια του Τρωικού πολέμου. Ηγουν στον άγιο Αντώνιο το νέο Βεροίας που απάλλασσε από την «σαλάδα» (τρέλα), τους πιστούς όσο μπορούσε φυσικά και εφ’ όσον δεν εισπηδούσε στις αρμοδιότητες του μεγάλου Αντωνίου Αιγύπτου και άλλων ερήμων στις οποίες ήτο «καθηγητής". (Δύο ακριβοί μου φίλοι κι αυτοί καθηγητές και λόγιοι ο Αντώνιος Γρεβενών (Παπαβασιλείου) και ο Αντώνιος Αι-Κατερίνης (Κάλφας) εορτάζουν πολλά τα έτη τους). Αγιος Αντώνιος ο νέος, το λοιπόν, που ασκήτευσε στη μεγάλη Μονή Τιμίου Προδρόμου (σήμερα ηγείται αυτής ο άγιος Πορφύριος- Μπατσαράς) άνωθεν του ποταμού Αλιάκμονος και στις υπώρειες των Πιερίων . Λίγα βιογραφικά του αγίου τα πολλά στη αφήγησή μας μας: «Στην Κέρκυρα με το τραίνο του Γ. Σεφέρη» στην συλλογή διηγημάτων «Το σκαληνό τρίγωνο της αμαρτίας» εκδ. Γαβριηλίδης 2013. «...Στην αρχή υπέστη άγρια επίθεση (το στενό μαρκάρισμα της σήμερον) από τους δαίμονες (ιδίως ως εικός από τον «Δαίμονα της πορνείας») για να εγκαταλείψει το σπήλαιο· όμως με την προσευχή και τη νηστεία κατενίκησε αυτούς και τους ανάγκασε να τον αφήσουν ήσυχο. Εκεί έζησε 50 χρόνια και σε ηλικία 90 ετών παρέδωσε το πνεύμα, θέλω να πω πέθανε. Μετά από καιρό κυνηγάρικα σκυλιά βρήκαν το σκήνωμά του και οι κύριοι κυνηγοί τους, είδαν από μακριά μια οπτασία να τους καλεί προς τα κει. Προσεγγίζοντας αυτή χάθηκε, εννοείται, αλλά βρήκαν το ευωδιάζον λείψανο κι ειδοποίησαν πάραυτα τον κατά τόπον αρμόδιον Μητροπολίτη. Αυτός επιτοπίως εγνωμάτευσε περί του θαύματος και θέλησε να το πάρει δια τα περαιτέρω στην έδρα της Μητροπόλεως στην πόλη, από την οποία στο κάτω κάτω πέρασε κι ο απόστολος Παύλος καθώς γράφεται. κ. λπ.

Μετά το ναο

Κυριακή εφημερεύει στον καφε ο καπουτσίνο/ Α οι ωραίες καβαφικές μέρες του Γενάρη/ Στο καφε Φοντάν με ένα υπέροχο Βιβλίο πίνω/ Αλεξη Πολίτη το «Διαβάζοντας ποίηση» με έχει συνεπάρει

Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2024

Οι χάρτες μου

Στο χθεσινό μου όνειρο ο σπόρος άλλων χρόνων έκαιγε με χαμηλή φλόγα.... .... Ω φίλη μου πόσο μικρή ήταν η απόσταση ανάμεσα στα κορμιά μας (YVES BONNFΟΥ «Σε αναζήτηση τόπου» μτφρ. Θ. Χατζόπουλου εκδ, στερέωμα Το είχα χαμένο σχεδόν με το 1 μόνον αντίτυπο κι αυτό με αποξηραμένη υγρασία πάνω του. Του 2001 «Οι χάρτες των ονείρων μας» εκδ. Παρέμβαση με 20 παρά ένα αφηγήματα παντός καιρού. Ταξίδια σε τόπους (Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Αίγινα, Σμύρνη, Σάμο, άγιον Ορος, Ρήγιον, Τοαρμίνα και αλλαχού) και σε ανθρώπους (Γ. Σεφέρη Μ. Αναγνωστάκη Κ. Ουράνη, Βένο Τάουφερ, Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, Π. Μπουκάλα, Π.Β. Πάσχο, άγιο Νεκτάριο, Μαρία Χριστίνα Χατζηιωάννου κ.α.) Σε μια χάρτινη σακούλα του άλλοτε ΙΝΒΑ βρέθηκαν σε σπίτι φίλου 15 αντίτυπα, Λαχτάρισα. Λες κι ηύρα κομμάτι του εαυτού μου χαμένο που επέστρεψε έστω και χωρίς ασωτίες, και με ξαναβρήκε. Φτιάχτηκα λίαν σήμερα. Θέλω να χαρίσω κάποια. Από την αφήγηση «Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη». Στη Θεσσαλονίκη μια βραδιά του Απριλίου στην αρχαία η αίθουσα του Δικηγορικού της Συλλόγου. «Ημουνα σ’ ένα ξέφρενο τρεχαλητό μνήμης· να προλάβω να φέρω το παρελθόν στα μέτρα της βραδιάς· και πως να χωρέσει αυτό, μια συμπύκνωση χρόνου που έφυγε ανεπιστρεπτί· και να βουλιάζεις σε μια ομίχλη αναμνήσεων, να μουλιάζεις εν τέλει από την υγρασία τους, να διαλύεσαι αφήνοντας ένα περίγραμμα ύπαρξης με τα ίχνη του σαλίγκαρου».